Markovići

Od svih umjetničkih obitelji Jugoslavije nijedna nije tako dugo i tako suvereno vladala javnom scenom kao Markovići — kroz čitavo postojanje SFRJ! Rade Marković, glumac, i Olivera, njegova supruga i kolega po struci, počeli su karijeru odmah nakon Drugog svjetskog rata. Rade se proslavio ulogom Nebojše u legendarnom filmu Voje Nanovića Čudotvorni mač (Baš-čelik), nastavljajući karijeru kroz više od sto filmova. Urban, s urođenom građanskom finoćom (i on i Olivera rođeni su Beograđani), s “engleski” podignutom obrvom i ironičnim poluosmijehom — njegova je fizionomija nukala režisere da mu daju uloge negativaca i prozapadnih “dekadenata”, pa je odigrao masu sličnih rola.

Olivera, pak, u kolektivnoj svijesti mnogih naraštaja gledalaca ima potpuno drugi appeal: omiljena mama, baka, tetka ili “komšinica” domaće televizije i filma, što je zanimljivo, jer kad se vide fotografije iz njene mladosti, jasno je da je Olivera bila raskošna ljepotica s potencijalom “fatalke”, gotovo á la Silvana Mangano. Kad im se u struci pridružio i sin Goran Marković, uspješni režiser (Specijalno vaspitanje, Nacionalna klasa) i istaknuti predstavnik praške škole, postalo je jasno da je u pitanju najpoznatija od “umjetničkih dinastija” (vidi: Todorović, Dvornik, Paskaljević et al.).

Iako se Olivera još 1964. rastala od Radeta, nitko od široke publike nije ih svih ovih godina doživljavao drugačije nego kao par (čemu će se Goran, u suptilnoj autoreferentnosti nasmijati u svom sjajnom Tito i ja). Uspješni, dragi, prepoznatljivi — Markovići   i dandanas rade svoj posao, a neočekivani osobni i društveni “zaokreti” kojima još uvijek znaju iznenaditi javnost podsjećaju na ono što je dr. Vatroslav Sekulić jednom napisao — “omiljena yu-obitelj — Goran, Olivera te Rade”.

• Đorđe Matić