Leb i sol

Kada su se Leb i sol 1977. prvi put pojavili, izazvali su kolektivno zaprepašćenje. Gitarista Vlatko Stefanovski, basista Bodan Arsovski, klavijaturista Koki Dimuševski i bubnjar Garo Tabetjan su tada u proseku imali dvadeset godina, ali su kroz zrelu etno jazz rock svirku postavili sasvim nove standarde. Iz pasivnog Skoplja do tada nije stiglo ništa tako muzički dovršeno, emotivno i originalno. Jedna od prvih tema koju sam od njih čuo zvala se “Nie četvoricata”. I to je bilo to. Četvorica individualaca koji funkcionišu kao zdrav organizam. Leb i sol su ponudili ono što je sceni nedostajalo: svetski nivo i autorski odnos prema muzičkim korenima.

Njihove obrade “Jovano Jovanke”, “Aber dojde Donke”, “Zajdi Zajdi”, “Mile Pop Jordanov” bile su i ostale zakon nadahnutog citiranja etno uzora. A autorski instrumentali i zavodljivi hitovi “Kao kakao”, “Skoplje”i “Čukni vo drvo” postali su kolektivno muzičko bogatstvo ovih prostora. Osoben pečat grupi dao je i bubnjar Dragoljub Đuričić koji je tokom 1980-ih i 1990-ih svirao sa njima. Krajem 1995. godine prestali su sa radom i kao što je i moglo da se očekuje sva četvorica originalnih članova nastavili su muzički život kroz plodne samostalne karijere.

• Petar Janjatović