Braća

Poznati su i: Braća Jovanović — Žikica i manje poznati Dragoljub (vidi knjigu: Goli otok — Muzej živih ljudi); braća Petrič — plivači, naši poznati olimpijci — Borut i Darjan (Mladen Delić: “Ajmo Borute — drži se još malo, još samo malo!”, “Pozlatila ti se ruka, pozlatilo ti se sve!”, “Kako li samo sretno kuca srce majke!” te nešto sjetnije, ali ipak ushićeno: “A Darjan Petrič je treći!”); pa braća Petrović — Dražen i Aco, poznati košarkaši, totalno suprotnih karaktera; braća Vujović — Zoran i Zlatko, nogometaši, reprezentativci. Za razliku od braće Petrović, oni su bili skroz isti, i fizički i ‘nako, mirni. Zatim, braća Cvetković — Zv(j)ezdan, obrambeni igrač Dinama, član prve hrvatske nogometne reprezentacije i Borislav (Boro, “lane sa Korane”, kao i mnogi prije i poslije njega (Rajko Janjanin) prešao u omraženu Crvenu zvezdu). Pa Bora i Miloš Milutinović — prvi se proslavio kao trener brojnih nogometnih reprezentacija, poput meksičke, američke ili kineske, a drugi, poznat pod nadimkom “plava čigra”, bio je jedan od najboljih yu-nogometaša. Još bolja fora, dva brata, jedan igra za reprezentaciju Makedonije, a drugi za Jugoslaviju — naravno, braća Đurovski, Boško i Milko. I, da ne zaboravimo samozatajne sumnjivce braću Vrhovec, Ivu i Josipa, obadva glavonje 1970-ih, jedan od njih i predsjednik NK Dinama. Kladim se da penzionisani oficiri JNA i danas misle da su oni krivi za sve.

• dr. Vatroslav Sekulić