Klikeri

Vrste klikera: Tobonja, Malac, Sjajac, Keramika. Najbolji za gađanje: Pucer. Za razbit protivnički: Dozer. Novi novcati: Glancer. Šareni: Šarac. Jednobojni: Belac, Plavac itd. Rupa se uglavnom zvala “roša”, mada je poznata i po nazivu “kendra”. Zadnji koji se “bac’o” zvao se “Opa”. Kod nas su se praktikovale četiri tehnike gađanja klikerima: “Dera”, “Đozga”, “Pola metra” i “Metar”.

Dera — Bočnom, prednjom stranom kažiprsta, savijenog u obliku kuke, pogura se kliker prema naprijed. Klasična tehnika. Obično se primjenjuje iz čučećeg položaja, pri tome donja strana kažiprsta treba da je ovlaš iznad zemlje, tačno naspram klikera koji se onda gurne po zemlji kratkim trzajem iz zgloba. Jako precizna tehnika (ako teren nije grbav!), koristi se za razdaljine do pola metra. Pojedinci znaju kažiprstom gurati kliker prema naprijed, umjesto da ga gurnu jednostavnim trzajem “iz zgloba”, tom prilikom neizbježno je da “zarove” donjom stranom prsta po zemlji. To je nedopušteno. Siguran znak da je neko nedopušteno igrao, odnosno “zaderao”, je trag zemlje na donjoj strani prsta kojim je igrao.

Đozga — Zahtjevna ali vrlo efektna tehnika, koja podrazumijeva iskusnoga igrača. Ruka je u zraku (eventualno može biti oslonjena na gornju stranu butine, ako se kleči), kliker se pridržava vrhom (jagodicom) kažiprsta i noktom palca, zglob se maherski izvije ka cilju i kliker se ispaljuje “okidanjem” palca. Tom tehnikom kliker dobija najveće ubrzanje. Nije naročito precizna, ali je zato strašno efektna: ako pogodiš “đozge”, dobro “zvekne” i protivnički kliker se odbije par metara u stranu od mjesta gdje je stajao. Obično se pogodak poprati uzvikom: “Tačno u čelenku!”

Pola metra — Klekne se tako da se koljenom lijeve noge odupre o zemlju, a desna se savije u koljenu (isto kao što kleče budući vitezovi prilikom obreda inicijacije!), ruka, savijena u laktu, položi se na koljeno, (lakat počiva na koljenu, a čitava ruka, odnosno podlaktica, u odnosu na savijenu nogu stoji pod pravim kutom), kliker se drži između palca i kažiprsta i baca na protivnički tako što se uspravljena podlaktica malo “nategne” ka sebi, a potom “pusti” prema naprijed (sistem katapulta), s tim da se ruka ni jednog trenutka ne smije dizati sa koljena. Ta tehnika se koristi za razdaljine od pola metra i više, zgodna je zbog toga što protivnički kliker, faktički, gađaš odozgo, iz klečećeg položaja. Skučena je utoliko što ruku kojom gađaš ne smiješ dizati sa noge na kojoj počiva.

Metar — Tehnika koja se redovito primjenjuje za razdaljine od metra i više. Najjednostavnija tehnika upravo s te, tehničke strane gledišta, ali, s obzirom na razdaljinu, zahtijeva jako dobru koncentraciju i precizno oko. Igrač stoji uspravljenih nogu ali pognut u leđima prema naprijed, i baca kliker širokim zamahom ruke ispred sebe (zamah rukom je otprilike od pojasa/struka do točke koju doseže igračeva ispružena ruka), pri tome se izbacivanje klikera, eventualno, može popratiti laganim savijanjem koljena, što na izvjestan način amortizira sam “izbačaj” i još preciznije usmjerava kliker željenoj putanji. Svaka od ove četiri bazične tehnike gađanja klikerom ima svoju podtehniku, ali one su prije svega uslovljene psihofizičkim osobinama pojedinog igrača.

• anonim.